مربی جوان با آرمان‌های بزرگ

کیارش شهریاری متولد 78/4/22 از شهر یزد است. وی ورزش را در باشگاه و سازمان جوانان زرتشتی یزد شروع کرد.بعد از شرکت در جلسات معدود والیبال، بسکتبال و ژیمناستیک، فعالیت خود را در چهارم دبستان در رشته‌ی بدمینتون آغاز کرد و سال‌ها به فعالیت در این زمینه پرداخت؛ تا کنون که بازیکن حرفه‌ای بدمینتون و مربی این رشته است. اگرچه نخستین حضور‌های وی در جام جان‌باختگان در رشته‌ی فوتبال نونهالان بود.او اکنون در رشته‌ی تربیت بدنی گرایش آسیب شناسی تحصیل می‌کند. علت فعالیت جدی وی در رشته بدمینتون به عنوان بازدید‌کننده در دوره‌ی اول جام بدمینتون شیراز بود. تماشای بازی جذاب بازیکنان شاخصی همچون شروین کاووسی و فرشاد خدادادی علاقه‌ی او را به بدمینتون برانگیخت.

بهترین خاطره‌اش در زمینه‌ی ورزشی این بود که توانست در سنین نوجوانی بعد از تلاش چند ماهه برای حضور در سانس بزرگسالان، اجازه‌ی تمرین پیدا کند.

بدترین خاطره اش مصدومیت وی در پیکار‌های جام جان‌باختگان و بازی‌های رنکینگ بود.

او هدف خود را از فعالیت در زمینه‌ی ورزشی اینطور بیان کرد: برخلاف اکثر ورزشکاران که سکوی المپیک را هدف خود اعلام می‌دارند، وی معتقد است باید تمامی مراحل پیشرفت را پله پله پیمود.

با توجه به این که وی دو سالی می‌شود که علاوه بر بازیکن بودن، مربی‌گری نیز می‌کند ازاو پرسیدیم بین این دو کدام را بیشتر می‌پسندد؛ او اینگونه پاسخ داد که هر دو را دوست دارد و در رابطه با مربی‌گری افزود این کار را دوست دارد چون در یاد ‌دادن بیشتر یاد می‌گیرد؛ خصوصا در مربی‌گری نونهالان، زیرا تنها الگوی آن کودک مربی‌اش است و به این واسطه مربی تلاش خود را می‌کند تا بهترین باشد.

راهکار وی را جهت پیشرفت جامعه ی زرتشتی در زمینه ورزش جویا شدیم؛ وی معتقد است که نظرات فراوان است و عمل‌کردن به آن‌ها بسیار سخت. یک نمونه از این‌ها ایده‌ی برگزاری جام ورزشی بین اقلیت‌های مختلف دینی است. این ایده اگرچه کاربردی به نظر می‌رسد، اما مستلزم آن است که ورزشکارانمان آمادگی لازم جهت شرکت در این مسابقات را کسب کرده باشند. برای رسیدن به این مهم نیازمندیم تا در حوزه‌ی ورزش برنامه‌ریزی جدی‌تری کنیم. در این راستا باید از همان سنین کودکی بر روی افراد در زمینه‌ی ورزشی سرمایه‌گذاری کرد و امکانات مختلف مانند زمین ورزشی استاندارد، مربی های مجرب و غیره را در اختیار آن‌ها قرار داد اما پتانسیل این کار در شهرهای مختلف زرتشتی نشین، متفاوت است.

وی در رابطه با برگزاری جام جان‌باختگان افزود قصدمان تنها زنده نگه‌داشتن این جام نباشد، بلکه در راستای بهبود آن بکوشیم. کیفیت مسابقات را به روش‌های گوناگون می‌توان افزایش داد؛ به طور مثال، امسال تغییر مثبتی که در روند بازی‌های بدمینتون نونهالان صورت گرفت سه گیم از پنج گیم شدن بازی‌ها بود که مطابق قانون فدراسیون جهانی بدمینتون نیز هست و با توجه به زیاد بودن شرکت‌کنندگان این رده، در وقت نیز صرفه‌جویی می‌شود اما این تنها کافی نیست؛ کیفیت زمین برگزای نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

جهت ارتقای سطح بازی‌ها نیز می‌توان با آزمون‌های مقدماتی و تعیین سطح قبل از جام، افراد توانمند‌تر را گزینش کرد؛ بدین ترتیب، انگیزه‌ای در افرادی که در این آزمون‌ها مردود شوند نیز ایجاد می‌شود تا در سال‌های پیش‌رو با آمادگی بیشتر مجددا به رقابت بپردازند.

هنگامی که حس او را در رابطه با کلمات زیر جویا شدیم اینگونه پاسخ داد:

بدمینتون: زندگی

جام: استرس، خوابگاه، بی خوابی

مارکار: مانتره، جام، اردو، کانون دانشجویان زرتشتی

به عنوان آخرین کلام بیان کرد: هر کسی که در هر ورزشی فعالیت می‌کند ، در ابتدا خلاقیت خود را پیشه کند و در نهایت، تلاش خود را به کار گیرد زیرا اگر اینگونه نباشد در آینده حسرت می‌خورد که کاش تلاش می‌کردم.