کانون دانشجویان زرتشتی روز پنج‌شنبه ۱۷ خرداد ۹۷ میزبان مهرداد وفاداری، مربی تیم فوتبال نونهالان و نوجوانان دبستان جمشید جم بود.
وی اکنون ۴۷ سال دارد، رئیس دبیرخانه سازمان آب و صاحب ۲ فرزند پسر می‌باشد.
او که خود ورزش را از سن ۸-۹سالگی شروع کرده و از اعضای تیم فوتبال منتخب زرتشتیان است، با گذراندن دوره‌های مربی‌گری، اکنون مربی تیم نونهالان و نوجوانان فوتبال دبستان جمشیدجم است.
در این رابطه گفت و گوی کوتاهی با ایشان انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
از بچگی اهل ورزش بوده‌اید؟
بله، از 8،9 سالگی
در چه رشته‌های ورزشی فعالیت داشته‌اید؟
رشته‌های فوتبال، شنا و پینگ‌پنگ را دنبال می‌کردم اما در جام فقط فوتبال بازی کردم.
در چه تیم‌هایی بازی کرده‌اید؟
از بین تیم‌های زرتشتی فقط عضو تیم منتخب بودم. در جامعه بیرون هم فعالیت ورزشی داشته‌ام اما نه به صورت حرفه‌ای. مربی تیم منتخب، آقای فریدون کادمی بودند و سرپرست‌مان هم آقای رستم مهربانی. بعضی وقت‌ها هم با آقای کادمی برای بازی در لیگ به یزد می‌رفتیم.
دلیل تعهدتان به تیم منتخب چه بود؟
اخلاق آقای کادمی به عنوان مربی باعث می‌شد تا اصلا به تغییر تیم فکر نکنم. ایشان علاوه بر داشتن دانش بالا در زمینه ورزشی از اخلاق خوب و ارزش‌های اخلاقی والایی برخوردار بودند.
آیا موقعیتی برای حضور در تیم‌های غیرزرتشتی نیز برایتان به وجود آمده بود؟
بله، در سال‌های 75 تا 79 عضو تیم آبگستر بودم و بعد از آن هم به مدت 2 سال در آبفای تهران بازی کردم.
آیا موقعیتی هم بوده که آن را از دست بدهید؟
یک بار با هزینه خودمان در زیرگروه شرکت کردیم و از طرف مربی تیم‌های دیگر به من و چند نفر دیگر پیشنهادهایی شد که بنا به صلاح‌دید مربی‌مان نپذیرفتیم.
یک بار هم از طرف بهروز سلطانی، دروازه‌بان پرسپولیس، پیشنهادی دریافت کردم که این بار به دلیل مخالفت پدر آن را نیز رد کردم.
از هم تیمی‌های سابقتان کسی را به خاطر دارید؟
بله، خدابخش خان‌بدر، هوشنگ جمشیدی، آقای کیومرثی که متاسفانه خیلی هایشان مهاجرت کرده‌اند.
آیا تا به حال خودتان به عنوان برگزارکننده در جام جان‌باختگان حضور داشته‌اید؟
نه، در آن زمان‌ها که جام هنوز خیلی گسترده نبود و بیشتر محوریتش فوتبال بود، زمزمه‌هایی درباره برگزاری جام از سوی تیم منتخب یا حداقل بخش فوتبال آن توسط تیم منتخب مطرح شد که بنا به دلیل پیش‌آمد اختلاف‌هایی به سرانجام نرسید.
بهترین و بدترین خاطره ای که از جام دارید؟
خنده ریزی می‌کند و می‌گوید :
بدترین خاطره‌ام مربوط می‌شود به برخوردی که چند سال پیش با یکی از بازیکنان تیم مقابل پیدا کردم.
اما کمی طول کشید تا بهترین خاطره‌اش را بگوید و در نهایت افزود :
دوستی‌های جدیدی که به واسطه جام در زمان‌های قدیم شکل گفت جزو بهترین خاطراتم است.
در آغاز یکی از بازی های جام ۳۶ مسبب اتفاق قشنگی بودید. ممکن است در رابطه با آن توضیح دهید؟
کمی گنگ نگاهمان می‌کرد تا اینکه عکس اول مراسم شروع بازی را نشانش دادیم، لبخند کشیده‌ای زد و با خوش رویی گفت:
این که عزیز دل منه!
سپس ادامه داد :
ما یه سری چیزها رو از آقای کادمی یادگرفتیم و به این واسطه همیشه دوست داشتم خدمتی به جامعه‌ام بکنم و چیزهایی که یاد گرفته‌ام را به نسل جدید هم آموزش بدهم. جدا از این، بچه‌ها خیلی برایم باارزش هستند.
متاسفانه ما خیلی درگیر تیم‌ها شده‌ایم ولی از نظر من این اصلا مهم نیست و ای کاش اسم تیم‌ها رو برداریم و با این دید نگاه کنیم که این‌ها همه بچه‌های زرتشتی هستند.
معمولا قبل از شروع بازی‌ها چند دقیقه‌ای از مربی تیم مقابل اجازه می‌گیرم و با بچه‌ها در این باره صحبت میکنم و می‌گویم که مهم این است که دور هم جمع شویم و با هم باشیم و نه چیز دیگری.
چند سال است که در رده نونهالان تیم داری می‌کنید؟
از سال 92 شروع شد. که بعد عده‌ای از بچه‌ها به رده نوجوانان رسیدند و اکنون هم مربی تیم نونهالان و هم نوجوانان هستم.
تیم‌داری در رده نونهالان از کارهای سخت اما با ارزش برای ورزش جامعه است. هدف و انگیزه‌تان از این کار چه بود؟
متاسفانه یک سری چیزهای نه چندان خوشایند در جامعه در حال باب شدن است. برای نمونه حضور در فضای مجازی.
هدف من از این کار دور شدن بچه‌ها از چیزهایی که با ورزش منافات دارد و قرار گرفتن در فضایی سالم است.
چه پیشنهادهایی برای بهبود جام جان‌باختگان دارید؟
از بیرون مربی‌هایی به عنوان ناظر بیایند و بچه‌هایی را که استعداد دارند انتخاب کنند، به این امید که بتوانیم خودمان را در سطح بالاتر هم نشان بدهیم.
برای هر شهر سهمیه در نظر گرفته بشه و از قبل، مسابقات انتخابی برگزار بشوند و بهترین‌های هر شهر به جام راه پیدا کنند.
در این صورت تیم‌ها، خیلی زودتر از قبل مشخص و درگیر جام می‌شوند و تعهد بیشتری نسبت به ورزش و تمرین‌های پیش از جام پیدا می‌کنند. در نتیجه جام به هدف خود نزدیک‌تر می‌شود.
زمان بازی نونهالان و نوجوانان تغییر کند.
آیا فرزندان خودتان اهل ورزش هستند؟ و اینکه چگونه برای علاقه‌مند کردن آن‌ها به ورزش تلاش می‌کنید؟
سعی میکنم ورزش کردنم را ببینند تا یاد بگیرند و انتخابش کنن. ورزش می‌کنند. کلاس ورزشی بیرون می‌روند، هر ورزشی که دوست داشته باشند نه لزوما فوتبال
چه راهکارهایی برای علاقه‌مند کردن جوانان به ورزش دارید؟
امکانات ورزشی جامعه خودمان را رایگان در اختیار جوانانمان قرار دهیم.
در مورد این سه کلمه چیزی که ذهنتون میرسه رو بگید.
جام جان‌باختگان : اسمی که هدفش داره از یاد میره
مارکار تهرانپارس : پروژه‌های نیمه تمام
فوتبال : (با خنده) عشق دوم – چیزی که من رو از خیلی مسائل دور کرد
و سخن آخر؟
به شدت از بچه‌های کانون تشکر میکنم. از نظر من تنها ارگان فعال و با همت جامعه زرتشتی است که بدون هیچ چشم‌داشتی و با وجود حمایت‌های شاید نه چندان، کارهای بزرگی انجام می‌دهد و با وجود این که اکثرا مورد انتقاد واقع می‌شود همچنان به راه خود ادامه می‌دهد.
من همیشه از وجود همت کانون در جامعه خوشحال بودم و پیشنهاد میکنم که بچه‌های کانون به عنوان قشر جوان با حضور بیشتر خود در جامعه باعث دلگرمی و تشویق دیگران بشوند تا بیش از پیش گرد هم جمع شویم.
